Güncemde eski bir anarşistin anıları… hangi sayfaya savrulsam adın kırmızı
İlk harf de öfke........................................ son harf de isyan …
Satır aralarındaki parantez içi yeminleri saymaya (s)özüm yetmez.
Sürüyorum kendimi, sana birikiyorum hücre hücre…
Utanmadan ağlayabiliyorum benden gidişlerine vursan da kelepçeni göz bebeklerime.
Yakamoz başkaldırısı gibi geçtin ömrümden…
Yazgımın rahmine düşmüş kaç yaşanılası düş , kaç ayrılık sancısı var… bilmiyorum…
Dile vurulmuş ağıtlardayım bak şimdi.
Sen damlıyorsun soluma, ılgıt ılgıt süzülüyorsun…
Çığ olup yuvarlanıyor, sevda kaçağı yokluğun göz çukurumdan
Göğsümdeki bu acının, yaranın üzerine bastıracağın, bu kanamayı durduracağın bir sevincin var mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder