Her gemi bir liman arar kendine. Tüm yorgunluğunu alan, aşkın med cezirlerinde açılmış yaralarındaki tuzu temizleyecek bir liman… Sakin gözler, şefkatli eller… Ve sımsıcak bir göğüs baş ağrısını alan…
Sihirli bir gün, çıkar karşına o liman, atarsın demirini, dinlenirsin o gece…
Uyanırsın kuşlar kadar özgür… Durmuştur kanın ve yine mavi gökyüzü…
Düşüncelerinde tatlı bir sarhoşluk…
Artık gitme vaktidir..........
Ne gemi olmayı o seçmiştir.
Ne de liman ev sahibeliğini…
Kader mi belirlemiştir herkesin yerini.
Gemiler neden bu kadar serseri, limanlar hep fedakardır.
Fedakar olmak hep terk edilmeyi mi gerektirir.
Gemiler hep dalgalı okyanuslara aşık
Limanlar her gemiye sevdalıdır..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder