Direniş

Perdesini araladığım yeni günde
Düşman oldum sensizliğe
Doğan yeni günlere gülümsemeyi unutan çehrem
Birde sisli düşler/perdelenmiş hayallerim

Rengi solmuş bir resim
Belki de siyah/beyaz film hayat
Lambaları sönmüş karanlık sokakta
Gezercesine adım adım yalın ayak
Ezip geçerken geçmişin izlerini
Yorgun düşer anılar,
Bir kez daha kirlenir ayakaltın da
Acıyla silinmeye başlar hafızanın kuytusundan

İsimsiz bir mezarın başında
El açıp duaya durmak gibi
Kefene sarmadan bütün pislikleri
Diri diri gömmeli, talihsiz tüm yazıları
Avuçlayıp toprağı, örtüp üzerini
Arınmak dünyanın sayısız iğretiliklerinden

Küçük bir umut olsa
Yarınlar inzivaya çekildiği vakit
Susmalar isyana dönüşse
Lâl olan dil haykırsa sonsuzluğa
Yarınlar kan sızdırmak yerine
Kabuk bağlayıp, kendine merhem olsa
Yokluğun/yoksulluğun girdabında
İnsan yeniden kendini bulsa..

Tükenmeden tutunabilmek geleceğe
Susmadan haykırmak içinde ne varsa
Eksiltmeden kelimeleri
Barışıp cümlelerle
Her şeye inat direnmek
İnsanlara ve yorgun düştüğümüz ne varsa

Ah bir ayağa kalkabilsek yılmadan/yıkılmadan...

Alıntı